Bron: http://verslavingszorg.josschaeffer.nl/ Zonder respect zijn we nergens... Werken met mensen die verslaafd zijn vind ik heel bijzonder: het is niet alleen heel afwisselend, ieder mens is tenslotte anders, het meest intrigeert mij de mens achter zijn verslaving. Dikwijls ligt de verslaving als een soort deken over de persoon, soms haast zijn kwaliteiten / persoonseigenschappen verhullend. Die deken kan zo dik zijn (geworden) dat zelfs de autonomie van die mens onbereikbaar is geworden en de verslaving met die mens aan de haal gaat. Op zo’n moment is er meer sprake van het overkomt je dan zelf kiezen. Zo ook de keuze van zorg en kwaliteit van leven. Gedurende de jaren dat ik als verpleegkundige werkzaam was in de verslavingszorg ben ik gefascineerd geraakt door de uiteenlopende manieren van werken door de dezelfde disciplines in dezelfde setting. De charme vond ik altijd dat je je eigenheid kon bewaren. Er werd gewerkt naar eigen goeddunken. Vanaf de jaren tachtig is de tendens waarneembaar dat wij als hulpverleners druk doende zijn om ons te professionaliseren. Dit moet leiden tot verbetering en controle van de gezondheidszorg: kwaliteitszorg. Zowel in het kader van mijn afstuderen, alsook met de intentie een verpleegbeleid als onderdeel van kwaliteitszorg bij Bouman GGZ in te voeren, heb ik deze afstudeerscriptie geschreven.
|
