- een inventarisatie van hoe de dramatherapeut omgaat met het aantrekken en afstoten van een kind binnen de therapie - Het aantrekken en afstoten kan als een gedragskenmerk gezien worden, dat bij vele kinderen voorkomt. Maar vooral binnen het gedrag van een kind met een hechtingsstoornis of een relationele stoornis zie je het aantrekken en afstoten duidelijk terug. Daarom heb ik de dramatherapeuten bevraagd op het werken met aantrekken en afstoten binnen een therapie met een kind met een hechtingsstoornis of relationele stoornis. Bij navraag bleek dat leerkrachten binnen het (speciaal)basisonderwijs het gedrag aantrekken en afstoten in relatie tot de leerkracht en/of klasgenoten terug zien bij sommige kinderen in de klas. Aan de hand van een checklist kwam ik tot de conclusie dat het aantrekken en afstoten bij ongeveer 4 van de 18 kinderen (ongeveer de grootte van een klas binnen het S.B.O.) wordt geconstateerd. De speltherapeut, die mij begeleidde in mijn stage, heeft in haar werk ook te maken met kinderen, waarbij ze het aantrekken en afstoten terugziet. Er is onzekerheid ten aanzien van de ontwikkelingen in het therapeutisch proces. Hoe lang gaat dit proces namelijk duren? En kan/mag je als speltherapeut in de organisatie (in deze het speciaal onderwijs) de tijd te nemen die dit kind in zijn proces vraagt? Ik kreeg dus het vermoeden dat het probleem zich op grote schaal voordeed. Binnen mijn stage, als dramatherapeut werd ik geconfronteerd met ditzelfde gedrag. Ik merkte dat het aantrekken en afstoten bij sommige kinderen, in de loop van de therapie, wel degelijk begon af te nemen. Maar hoe gaan andere dramatherapeuten om het aantrekken en afstoten? En hoe anticipeert de therapeut op het aantrekken en afstoten binnen een individuele therapie, en hoe gaan ze hier binnen de behandeling mee om, wat betreft hun therapeutische houding en interventies? Heeft dit overlappingen met mijn werkwijze? Zo kwam ik tot de volgende onderzoeksvraag: Hoe reageren dramatherapeuten in hun behandeling van hechtingsgestoorde en relationeel gestoorde kinderen in de leeftijd van 6-18 jaar, met hun interventies op het gedrag aantrekken en afstoten? Dit contractwerkstuk is geschreven voor leerkrachten en drama/spel-therapeuten die in hun werk te maken hebben gekregen/ krijgen met de problematiek aantrekken en afstoten. Het doel van het onderzoek is de lezer te informeren over deze zaken maar ook aan het denken te zetten. Hoe werk jij als leerkracht of therapeut met deze problematiek? En hoe ga je als leerkracht of therapeut om met het aantrekken en afstoten binnen de klas of de therapie? Ten slotte heb ik tijdens mijn stage gemerkt dat het vak van een leerkracht en dat van een therapeut ver uit elkaar liggen omdat je beiden werkt vanuit het verschillend oogpunt; namelijk de begeleidende en de behandelende kant. Toch zijn er, mijns inziens, veel overlappingen. Binnen het speciaal onderwijs werk je immers samen aan een doel. Het een kind een zo goed mogelijke toekomst te bieden. Ik denk dat er veel mogelijkheden zijn om een goede samenwerkingsrelatie aan te gaan en daarin ook van elkaar te leren. Aan de hand van dit CWS hoop ik dit ook duidelijk te kunnen maken. In het eerste hoofdstuk zal ik het gedrag aantrekken en afstoten belichten, tevens aan de hand van korte situatieschetsen waarin dit gedrag bij cliënten terug is te zien binnen een klassensituatie. Vervolgens zal ik in het tweede hoofdstuk een beschrijving geven van wat hechtingsstoornis en een relationele stoornis is en waar dus een oorzaak kan liggen van het aantrekken en afstoten. Het derde hoofdstuk zal zich bezighouden met de vraag hoe de dramatherapeut omgaat met het gedrag aantrekken en afstoten. Ten eerste komt mijn therapeutische attitude en werkwijze naar voren wat betreft het werken met kinderen en hun aantrekken en afstoten in de therapie. Ten tweede komt de inventarisatie van hoe dramatherapeuten werken met deze problematiek aan bod. Dit zal leiden tot een aantal conclusies en aanbevelingen in hoofdstuk 4.
|
